De Doop van Verlies
Een mythisch, speculatief verhaal waar pijn de munt is, gehoorzaamheid de wet, en de val van één man het laatste gebaar van vrijheid wordt.
DE DOOP VAN VERLIES
Er komt een moment waarop zelfs gehoorzaamheid breekt.
In deze wereld is pijn macht. Huizen heersen met wetten die in vlees zijn geschreven, en de Skarv voeren ze uit.
Serel Drovn was de beste van hen, gehoorzaam, genadeloos, gesmeed om te dragen. Tot hij viel.
Nu jaagt het systeem op zijn schim. Wat hij verloor is uitgewist. Wat hij raakte laat niet meer los. Zijn naam draagt gewicht. Zelfs stilte buigt eronder.
De Doop van Verlies opent De Pijn Kronieken. Een mythisch, speculatief verhaal over macht, schuld en de prijs van menselijkheid.
Hard. Eerlijk. Onverbiddelijk.
Voor wie durft af te dalen.
Voor wie wil weten wat overblijft wanneer orde barst en stilte spreekt.
Dank voor je interesse in mijn boek.
🎁 De eerste 750 pre-orders ontvangen:
• Doop van Verlies – Luxe Editie (gesigneerd)
• Genummerde Collectors Coin
• Exclusief Artwork
Dit formulier kost je één minuut, maar helpt mij enorm bij het plannen van de eerste druk. Laten we iets bijzonders maken van dit begin.
Ik zag ogen zonder richting. Handen die bleven klemmen, ook toen er niets meer te houden was. Voeten die zakten in ademende modder. Gezichten open — niet slapend, niet levend. Monden die trilden, maar geen stem meer vonden. Stilte die rook naar ijzer en regen. Hij zweeg, alsof spreken verraad was. “Dat is wat ik zag...” “Niet wat ik vond” - Serel Drovn
WAAROM IK DIT SCHRIJF
Niet alleen daarbuiten, maar ook vanbinnen.
Levensvuur was mijn eerste boek mijn eigen gevecht, mijn littekens op papier. Maar dit verhaal kwam niet uit wil, het kwam uit noodzaak.
Ik wilde begrijpen. Waarom we doen wat we doen. Waarom we breken, en toch doorgaan.
Ik heb de mens gezien in alles in zijn meest brute kant, en in zijn mooiste.
Dus schiep ik een nieuwe wereld. Met Serel als spiegel.
De Doop van Verlies. Een wereld die groeit. Geen ontsnapping. Geen droom.
Een wereld die te veel lijkt op de onze, waar niets onschuldig blijft
Waar pijn een taal is, en wat overblijft, zich niet laat benoemen.
